Samentuinen/Voedselbossen

In samenwerking met Limburg.net, de gemeentebesturen en Velt vzw worden er projecten uitgewerkt rond volkstuinen, moestuinieren, samentuinen en voedselbossen.

Een samentuin is een tuin waarin mensen samen ecologisch tuinieren.  ‘Samen’ staat voor diversiteit en voor ‘samen doen’. Jong of oud, rijk of arm, autochtoon of allochtoon, alleen of met je gezin, meer of minder mobiel… iedereen is welkom in een samentuin. In sommige tuinen krijgt elke tuinier een eigen perceeltje en beheert hij samen met de groep enkele gezamenlijke plekken zoals paden, een tuinhuis en randbeplanting.

Op andere plaatsen werkt iedereen samen op de volledige oppervlakte van de tuin. In een samentuin beslist de tuiniersgroep, in overleg, over het wel en wee van de tuin. Mensen leren (weer) hoe ons voedsel groeit en leren tuinieren. Zowel van elkaar als door het volgen van cursussen. Óf van de praktijkbegeleider die vaak helpt bij de opstart.

In een samentuin werken de tuiniers ecologisch. Ze gaan zorgzaam om met bodem, water, oogst en natuur. In een samentuin komt er geen kunstmest aan te pas, wat goed is voor het natuurlijke evenwicht. De samentuiniers maken hun tuingrond vruchtbaar door hem te voeden met compost of groenbemesters en door hem alleen oppervlakkig te bewerken.

Een mulchlaag voorkomt uitdroging en onkruidgroei en geeft geleidelijk voedingsstoffen vrij. Voor dieren zijn er speciale plekjes: nestkastjes, een insectenhotel, een strook inheemse planten. Er gaat niets verloren, door de oogst goed te spreiden, te verdelen of in te maken en door oogstresten te composteren.

Er werden reeds verschillende samentuinen gerealiseerd. Volg volgende link voor een overzicht.

Therapeutisch tuinieren

In samenwerking met Hogelschool PXL, Limburg.net en Terra Therapeutica vzw worden er projecten opgezet rond therapeutisch tuinieren.

Tuintherapie richt zich op de groei en bloei van mensen. Het einddoel is niet de perfecte plant of de volmaakte groente te kweken. De gezondheid en het welzijn van de cliënt is het hoofddoel en natuur en planten vormen hiertoe een middel.

Tuintherapie is geen hype maar een eeuwenoude bezigheid die al werd beoefend door de middeleeuwse kloosterling in zijn kloostertuin. De middeleeuwse abdijen vestigden zich in onherbergzame streken en het klooster was een oord van verzorging en gastvrijheid voor zieken, pelgrims, stemlozen en onderdrukten.

De realiteit van ‘wroeten in de grond, genieten van wat kwetterende vogels,…’ zijn we uit het oog verloren. Een tuin en tuinieren zijn een tegengif voor het gejaagde levenstempo en de overvloed aan prikkels. De overbelaste geest kan er even op adem komen. Men weet zich in een tuin geborgen in een veilige en harmonieuze omgeving met zijn eigen ritme en structuur. In een tuin werkt men volgens oeroude tradities en gewoonten, herkenbaar voor iedereen, los van religie, cultuur,…